prostaatpijn
Prostaatpijn of prostatodynie is een nog niet volledig opgehelderd probleem van de prostaat en het zogenaamde klein bekken bij de man. Prostatodynie wordt ook wel eens bekkenpijn genoemd. Het klachtenpatroon is zeer varierend en er zijn elementen die overeenkomen met een chronische prostatitis (bacterieel of abacterieel).
De patiënten die lijden aan prostatodynie worden niet altijd goed geholpen.
Dit is niet omdat de arts de patiënt niet wil helpen. Vaak duurt het echter een tijd alvorens de diagnose kan worden gesteld. Inmiddels zijn er dan al erg veel onderzoeken en behandelingen geweest die het geduld van de patiënt, zowel als dat van de arts, op de proef gesteld hebben. Soms is het vertrouwen al zodanig vertroebeld dat de relatie arts-patiënt wordt verbroken en de patiënt een nieuwe arts opzoekt. Soms terecht. Niet elke arts heeft immers het geduld om de nodige aandacht aan deze patiënten te geven. Uitleg over de complexheid van het probleem, maar vooral geruststelling zijn erg belangrijk. Nagaan of er geen prostaatkanker PSA, rectaal onderzoek is of plasproblemen bestaan (uroflowmetrie, IPSS) naast een urineonderzoek om blaaspoliepen uit te sluiten zijn basis van dergelijke geruststelling die uiteraard niet op louter veronderstellingen gebaseerd mag zijn. Soms is het nodig uitgebreide beeldvorming te doen om medical shopping tegen te gaan.
Als er uiteindelijk geen verklaarbare oorzaak voor de problemen gevonden wordt omdat de dokter het nu ook eenmaal niet altijd weet en geruststelling niet voldoende is, wordt er vaak naar minder klassieke proefbehandelingen gegrepen.
Bekkenbodemrelaxatie, warme baden, kruidenbehandelingen, allerlei methoden worden gebruikt om prostatodynie te behandelen. De ene met succes bij de ene patiënt, de andere zonder succes bij een andere patiënt: er is op dit moment geen standaardbehandeling. Sommige van deze behandelingen zullen werken zonder dat goed geweten is hoe; andere hun succes zijn mogelijks louter gebaseerd op het zogenaamde placebo-effect. In sommige gevallen wordt er ook aangeraden een psychotherapeut of een psychiater te raadplegen, bijvoorbeeld als de ongerustheid bij de patiënt proporties aanneemt van een angstpsychose. Soms wordt dit voorstel van de arts op ongeloof, ja zelfs verontwaardiging en kwaadheid , onthaald door de patiënt. Soms is dit het begin van een ‘second opinion’ bij een andere arts die meestal ook geen bewijsbare afwijking vindt. Meestal is er in dergelijke gevallen meer een probleem van een verstoorde arts-patiëntrelatie dan van een niet-herkend medisch probleem. Opgelet: sommige artsen maken er echter ook een ‘sport’ van om bij een second opinion de eerste arts als het ware onderuit te halen. Dit is oncollegiaal maar moeilijk te onderkennen door een patiënt.
In elk geval mag de patiënt met prostatodynie of prostaatpijn niet in de val trappen van minder bonafide figuren die misbruik maken van de onzekerheid van de patiënt om behandelingen voor te stellen waar een duur prijskaartje aan vast hangt.