Bestraling van prostaatkanker
Bestraling van de prostaat is een behandeling die al jaren bestaat. Prostaatkankercellen zijn erg gevoelig voor het effect van de stralen. Zeker bij traag groeiende prostaatkanker (lage Gleasonscore is er duidelijk effect op de tumor: deze stopt met groeien. Bij snel groeiende prostaatkanker (hoge gleasongraad) is het effect niet zo goed en zijn de genezingskansen minder. Dit geldt echter ook bij een operatie of inwendige bestraling (brachy)
Vroeger kon men de richting van de straal wel enigszins richten maar er kwam veel straling terecht naast de prostaat terecht met name op de dikke darm en de blaas. Er waren toen vrij veel patiënten met ernstige neveneffecten: te veel straling op de darm geen radio-enteritis met slijmerige diarree en bloedverlies tot gevolg. Soms ook een voortdurende stoelgangsnood. Als de stralen al te zeer op de blaas terecht komen krijgt de patiënt soms radio-cystitis. Als er bijwerkingen optreden zijn deze erg moeilijk te behandelen en jammer genoeg blijven ze meestal levenslang aanwezig.
Gezien de bijwerkingen de levenskwaliteit sterk beïnvloedde is de uitwendige bestraling nooit erg populair geweest bij urologen in hun advies aan de patiënt met prostaatkanker. Het werd aangeraden als een operatie quasi zeker niet genezend zou zijn of bij patiënten bij wie een operatie aan de prostaat technisch niet mogelijk was.
De radiotherapeuten hebben echter de techniek meer en meer verfijnd. De stralen komen nu van verschillende richtingen, de stralen kunnen heel precies gericht worden en soms worden er goudmarkers geïmplanteerd in de prostaat om de stralen nog beter te richten. Dit laat toe de stralen op de prostaat te richten met een minimum aan ‘strooistraling’ . Het richten gebeurt door middel van ingebouwde ct-scanners die in het bestralingstoestel ingebouwd zijn. Zeker bij patiënten die een tumor hebben met een lage Gleasonscore is externe radiotherapie een goede optie.
Meer weten over de praktische uitvoering van bestraling?